ပုဂံႏွင့္ အင္းဝကို က်က်နန လွည့္လည္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ ထိုေခတ္ႏွစ္ေခတ္ၾကားမွာ ဟန္က်ပန္က် ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ပင္းယေခတ္ဆိုတာ ရိွမွန္းလည္း သိပါရဲ႕။ သို႔ေပသိ ေန႔ေရႊ႕ညေရႊ႕ႏွင့္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ့ကာ သည္ေဆာင္းမွပဲ မႏၱေလးမွအျပန္ ဝင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ တျမန္ေန႔က အမရပူရႏွင့္ မင္းကြန္းသို႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ ဦးေက်ာ္ (ဝ၉ ၉၇၆၆၆၇၇၂၄) ၏ ကားေလးႏွင့္ပင္ ေနပူ၊ ေျမပူမွာ ေခၽြးမထြက္ဘဲ  သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ၾကီးကို ပထမအၾကိမ္ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့စဥ္က ကၽြန္မအေတြးထဲဝယ္ “မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ၾကီးသာ အျပီးသတ္ တည္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ မည္သို႔မည္ပံု ရိွေနလိမ့္မည္နည္း” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳး ေပၚလာခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေပလင့္ကစား ရွာရွာေဖြေဖြ မလုပ္ခဲ့ဘဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနခဲ့မိပါသည္။

တျမန္ႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုးနီးပါး ခရီးထြက္ဖို႔ရန္လည္း စိတ္မပါ၊ Blog ကိုလည္းပစ္ထားျပီး အိမ္တြင္းေအာင္းေနရာမွ ယခုေတာ့ ျငီးေငြ႕စျပဳလာပါျပီ။ ထိုစဥ္ တစ္လမွ်သာအသက္ကြာေသာ ညီမတစ္ဝမ္းကြဲ ရန္ကုန္သို႔ အလည္လာသည္ႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္သျဖင့္ အေဖာ္စပ္ကာ ေမျမိဳ႕သို႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးႏွင္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ဘန္ေကာက္ေတြ ဘာလီေတြ ခဏေမ့ထားလိုက္ေတာ့။ အေျပာင္းအလဲေလး ျဖစ္သြားေအာင္ သည္တစ္ေခါက္ မေလးရွားဘက္ကို သြားၾကည့္လိုက္ရေအာင္။ မေလးရွားက ႏိုင္ငံျခားသားေတြအတြက္ လံုျခံဳမႈ ရိွရဲ႕လား? ခ်မ္း တစ္ပတ္သာ လည္ပတ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳအရ မိမိရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ဂရုတစိုက္ ထိန္းသိမ္းထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္ စိတ္ခ်ရပါတယ္။

ခ်မ္းသည္တစ္ေခါက္ မသြားစဖူး မိုးတြင္းၾကီး ေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕ကို သြားလည္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ျမိဳ႕လံုး စိမ္းစိုျပီး မိုးတေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔ တိမ္ခိုးေတြေဝေနလိုက္တာ စိတ္လႈပ္ရွားဖို႔ အလြန္ေကာင္းလွတယ္။