ပုဂံမင္းေနျပည္ေတာ္ ပ်က္သုန္းျပီးေနာက္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ပင္းယျမိဳ႕ဟာ ေရွးတုန္းကေလာက္ ထည္ထည္ဝါဝါ မရိွေတာ့ေပမယ့္ ေလ့လာစရာေနရာေတြ ဟိုဟိုသည္သည္ က်န္ေနပါေသးတယ္။ ကားလမ္းသာျပီး မႏၱေလးျမိဳ႕ႏွင့္ သိပ္မေဝးေပမယ့္ ခုခ်ိန္ထိ လွည္းယဥ္လွည္းၾကမ္းသံေတြ ၾကားေနရတုန္းပဲ။ အညာဟန္၊ အညာသံ၊ အညာဓေလ့ေတြ ထံုမႊမ္းေနစဲ ပင္းယျမိဳ႕မွာ အညာရနံ႔ေတြ ဆြံ႕ပ်ံ႕ေနစဲပါ။
“ဘန္႔ေဘြးက်င္း” နာမည္ဆန္းဆန္းနဲ႔ သည္ေနရာေလးကို မေရာက္ဖူးခင္ ကတည္းက ဓာတ္ပံုေတြၾကည့္ျပီး တအားသေဘာက်ေနတာ။ သြားဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ့ တကယ္ကို စိတ္လႈပ္ရွား တက္ၾကြမိတယ္။ ဘန္႔ေဘြးက်င္း ေရတံခြန္က ေနာင္ခ်ိဳျမိဳ႕နယ္၊ ဘန္႔ေဘြးက်င္းေက်းရြာအုပ္စုမွာ ရိွတာပါ။
နိုဝင္ဘာလမွာ လည္ပတ္လို့ အေကာင္းဆံုးျမို့ကို ညွြန္းပါဆိုရင္ ခ်မ္းကေတာ့ ေနာင္ခ်ိုျမို့ကိုပဲ ညွြန္းမွာပါ။ သည္အခ်ိန္ဆို ေနာင္ခ်ိုမွာ တိမ္ပင္လယ္ေတြ ထူထဲေနေလာက္ျပီ။ ေဆာင္းဝင္ခါစမို့ ေရတံခြန္ေတြ စိမ္းလဲ့ျကည္ေတာက္ေနေလာက္ျပီ။ ဝါဝါထိန္ထိန္ ေတာင္ေနျကာေတြလည္း အစြမ္းကုန္ ပြင့္ေနေလာက္ျပီ။ တေမွ်ာ္တေခၚ ျကံခင္းျကီးေတြမွာ ျကံပန္းေတြနဲ့ ေဖြးေဖြးျဖူေနေလာက္ျပီ။
ျပီးခဲ့တဲ့ စေနေန႔က ခ်မ္း ရန္ကုန္ကေန ေန႔ခ်င္းျပန္ လည္ပတ္လို႔ေကာင္းတဲ့ ဓႏုတ္ေက်းရြာဆီ သြားလည္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အိမ္ကေန ေန႔လည္ (၁၁)နာရီ စထြက္တာ ညေန (၆)နာရီ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ ဆိုေတာ့ ညအိပ္ညေန ခရီးထြက္ဖို႔ အဆင္မေျပတဲ့သူေတြအတြက္ အေတာ္ေလး အဆင္ေျပေနေရာပဲ။ ဓႏုတ္ေက်းရြာက ဒလျမိဳ႕နယ္အပိုင္ျဖစ္ျပီး ဒလနာရီစင္ကေနဆို (၁၂)မိုင္ ေလာက္ေဝးတယ္။ ရန္ကုန္ျမစ္အဆံုး Andaman ပင္လယ္အဝနဲ႔ဆို (၂)မိုင္ နီးပါးေလာက္ပဲ ေဝးေတာ့တယ္။ ဓႏုတ္ေက်းရြာရဲ႕ အေရွ႕ဘက္မွာ ရန္ကုန္ျမစ္က စီးဆင္းေနတယ္။ သီလဝါဆိပ္ကမ္းကိုေတာင္ လွမ္းျမင္ႏိုင္တယ္။
ေညာင္ေရႊလို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ အင္းေလးကန္ကိုပဲ ေျပးျမင္မိေတာ့ ေရထဲမွာပဲ လည္ပတ္စရာရိွတယ္ ထင္ေနခဲ့တာ။ ျပီးခဲ့တဲ့ Weekends တုန္းက ေညာင္ေရႊျမိဳ႕ကို သြားလည္ဖို႔ အေၾကာင္းေပၚလာလို႔ Google Map မွာ ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အင္းထဲမွာတင္ မကဘဲ ကုန္းေပၚမွာပါ လည္စရာေတြက အမ်ားၾကီးရယ္။ အလည္အပတ္ေကာ အစားအေသာက္ပါ ခံုမင္တဲ့ ခ်မ္းအတြက္ေတာ့ ေညာင္ေရႊျမိဳ႕က တကယ့္ကို ေလာကနိဗၺာန္ပါပဲ။
