“ဆူးတြင္းပစ္ေက်ာင္း” ဆိုတဲ့ နာမည္ေလးက ထူးျခားတယ္ေနာ္ … ေက်ာင္းတိုက္ရဲ႕ နာမည္က ထူးျခားသလို ေက်ာင္းတိုက္ရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိကလည္း ဆန္းျပားပါတယ္။ ေက်ာင္းတိုက္အေၾကာင္းကို မေျပာခင္ တည္ေနရာကို အရင္ ညႊန္းေပးပါရေစ … ဆူးတြင္းပစ္ေက်ာင္းဟာ မႏၱေလးတိုင္းေဒသၾကီး၊ တံတားဦးျမိဳ႕ရဲ႕ ေတာင္ဘက္အျခမ္း ပင္းယျမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ရိွပါတယ္။ ပင္းယေရႊစည္းခံုေစတီရဲ႕ ေတာင္ဘက္အရပ္မွာ ရိွတာမို႔ ရွာရလြယ္မွာပါ။
မင္းကြန္းမွာေလ ျမသိန္းတန္ေစတီ အျပင္ ဓာတ္ပံုရိုက္လို႔ တအားလွတဲ့ ေနရာတစ္ခု ရိွေသးတယ္။ လူသိပ္မသြားၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အဲ့သည့္ေနရာက ဘိုးေတာ္ဘုရား တည္ခဲ့တဲ့ ၾကီးေလးၾကီးထဲက ျခေသၤ့ၾကီးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္မွ မေဝးဘူးရယ္။ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ငါးမိနစ္နဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေရာက္တယ္။ တအားေတြ ညႊန္းေနမိတဲ့ သည္ေနရာေလးရဲ႕ နာမည္က ပါဒနက္သန္ စက္ေတာ္ရာေစတီ ျဖစ္ပါတယ္။
ခ်မ္း သည္ေန႔ အိမ္နဲ႔နီးနီးနားနား ကန္ေတာ္ၾကီးက ပန္းကန္လံုးကၽြန္းဘက္ကို သြားခဲ့တယ္။ ပန္းကန္လံုးကၽြန္းဘက္က တံတားေတြ ျပဳျပင္တာ ျပီးစီးသေလာက္ ျဖစ္ေနျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ေလး လွေနတယ္။ စေနေန႔မို႔လို႔ လာေရာက္လည္ပတ္သူေတြနဲ႔ အသင့္အတင့္ စည္ကားတယ္။ ပန္းကန္လံုးကၽြန္းဘက္ ဝင္ေပါက္ကေန ဝင္မွ တံတားမွာ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ ရမွာျဖစ္ျပီး ဝင္ေၾကး ေကာက္ခံျခင္း မရိွေသးပါဘူး။ ဖြင့္ခ်ိန္ကေတာ့ နံနက္ (၅)နာရီ ကေန ညေန (၆)နာရီ အထိပါ။
ရန္ကုန္မွာ တက္စရာ ဘာေတာင္မွလည္း မရိွဘူးလို႔ အျခားျမိဳ႕က သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။ မွတ္မွတ္ရရ မေန႔ညက ဓာတ္ပံုအေဟာင္းေတြ ျပန္ၾကည့္ရင္း ပန္းတစ္ပြင့္ေတာင္ သြားတုန္းကဓာတ္ပံုေတြ ထြက္လာတယ္။ အဲ့သည့္ေတာ့မွာ… ငါတို႔ရန္ကုန္မွာလည္း ပန္းတစ္ပြင့္ေတာင္ ရိွသားပဲ။ ဘာလို႔ေမ့ေနပါလိမ့္ဆိုျပီး အမွတ္ရေတာ့တယ္။
ခ်မ္းသည္တစ္ေခါက္ ေမျမိဳ႕သြားရင္းနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ တတိယအျမင့္ဆံုး တံဆိပ္ျဖစ္သည့္ သူရတံဆိပ္ကို ရရိွထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ေယာက္ဆီ သြားေရာက္ဂါရဝ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ သူမနာမည္က မခ်စ္ပိုျဖစ္ျပီး အာဇာနည္လမ္း၊ ထံုးဘို၊ ရပ္ကြက္ၾကီး(၁)၊ ျပင္ဦးလြင္မွာ ရိွပါတယ္။ သူမအေၾကာင္းကို ေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြ မသိရာကေနစျပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာဆိုးတဲ့အတြက္ သီးသန္႔ေဆာင္းပါးအေနနဲ႔ ေရးျဖစ္လိုက္တာပါ။
