ျပင္ဦးလြင္ျမိဳ႕ကို ခ်မ္း ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့တာ ဇူလိုင္လတုန္းကေပါ့။ ႏွင္းဆီျခံသို႔ အလည္သြားရင္းနဲ႔ လမ္းမွာ ေရသရဲအုပ္ၾကီးနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ရတာ။ ခ်မ္းက ၾကံဳရံုၾကံဳခဲ့တာ။ တကယ္ ေျခာက္လွန္႔ခံေနရတာက ေဒသခံ ေတြ … ျပင္ဦးလြင္ကို ျခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ေရသရဲေတြကို ဘယ္လို ၾကံဳခဲ့ရသလဲဆိုေတာ့ …
ျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္ေတာ့ ရာသီဥတုက နံနက္ပိုင္း ႏွင့္ ညေနပိုင္း မွတပါး ေနထြက္ခ်ိန္ တေလွ်ာက္လံုး အပူကဲေနတာကို သတိထားမိတယ္။ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ မေရာက္ဖူးေသးတဲ့ ႏွင္းဆီျခံကို အလည္အပတ္ သြားခ်င္တာနဲ႔ ျမိဳ႕ခံမိတ္ေဆြကို လိုက္ပို႔ေပးဖို႔ အပူကပ္တာေပါ့။ ထံုးစံအတိုင္း မိတ္ေဆြက ကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းျပီး ခ်က္ျခင္း လိုက္ပို႔ေပးတယ္။ ႏွင္းဆီျခံဆီ အသြား လမ္းမွာ ျမင္ကြင္းတဆံုး က်ယ္ျပန္႔လြန္းတဲ့ ဧရာမ စိုက္ခင္းၾကီးကို ေတြ႕ရတယ္။ အစက ရွည္လ်ားျမင့္မားလြန္းတဲ့ သစ္ပင္အုပ္ၾကီးဆိုေတာ့ သစ္ေတာလို႔ ထင္လိုက္ေသးတာ။ တညီတညာ စိုက္ထားတာကို သတိျပဳမိျပီး ပင္ၾကီးမ်ိဳးစိုက္ခင္းမွန္း ရိပ္မိသြားတယ္။ ပင္စည္က ေျဖာင့္စင္းတည့္မတ္ျပီး ေန႔ခင္းအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ေငြျဖဴေရာင္ ေတာက္ေနတယ္။ သစ္ပင္ထိပ္ပိုင္းမွာ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ သစ္ရြက္မ်ားျဖင့္ ေဝေဝဆာဆာ ရိွတယ္။ ျခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ မ်က္စိပသာဒျဖစ္ျပီး သာယာလိုက္တာ။
ဒါနဲ႔ ခ်မ္းလည္း “စိုက္ခင္းၾကီးက လွလိုက္တာ … အဲ့သည့္အပင္ေတြကို ေနာက္ခံထားျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္တယ္။” လို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္။ မိတ္ေဆြက “အမေရ … ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေမျမိဳ႕ ရာသီဥတု ပူလာတဲ့ အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ အဲ့သည့္ ယူကလစ္ စိုက္ခင္းေတြေၾကာင့္လည္း ပါတယ္ဗ်။” ဆိုျပီး ေျပာလာတယ္။ အျခားမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က “ေရသရဲေတြေလ …” ဟု ဝင္ေထာက္ခံတယ္။ ျမိဳ႕ခံမိတ္ေဆြက ေရသရဲပင္ေတြကို ဘဝင္မက်ေပမယ့္ ေလ့လာလို႔ရေအာင္ဆိုျပီး လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။
ယူကလစ္စိုက္ခင္းကို စည္းရိုးကာထားတဲ့အတြက္ အထဲေတာ့ ဝင္ခြင့္ မရခဲ့လိုက္ဘူး။ ယူကလစ္အခင္းနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ တရုတ္လူမ်ိဳး ေတြနဲ႔ ဝေတြ ပိုင္တဲ့ စိုက္ခင္းလို႔ သိရတယ္။ ငါးႏွစ္သားဆိုရင္ ပင္စည္ကို ခုတ္ျပီး စကၠဴေပ်ာ့ဖတ္အျဖစ္ သံုးလို႔ရျပီတဲ့။ မ်က္စိေရွ႕မွာ ျမင္ေနရတဲ့ ဧကေပါင္းက (၁၀၀၀) ဧက ေလာက္ရိွတယ္။ မ်က္စိတဆံုး ျမင္ကြင္းဆံုးသြားသည့္တိုင္ေအာင္ ယူကလစ္အခင္းက မဆံုးေသးဘူး။ အဲ့ေလာက္ထိကို က်ယ္ျပန္႔တယ္။
ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်မ္း ျမန္မာျပည္ ႏွင့္ ယူကလစ္စိုက္ခင္း အေၾကာင္း ရွာဖတ္ၾကည့္တယ္။ အခု ျပည္လံုးခ်မ္းသာပင္ ဆိုျပီး မ်က္ႏွာဖံုးတပ္ ရုပ္ဖ်က္ထားတဲ့အပင္ရဲ႕ မူလနာမည္က ယူကလစ္ပင္ပါ။ ျပည္လံုးခ်မ္းသာပင္ အေရွ႕မွာ ငွက္ေခ်ာက္ပင္ဆိုျပီး သံုးႏႈန္းခဲ့ေသးတယ္။ ခ်မ္းကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္က မိတ္ေဆြ ေျပာလိုက္တဲ့ ေရသရဲပင္ ဆိုတဲ့ နာမည္ကို သေဘာအက်ဆံုးပဲ။ ေရသရဲပင္ ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ အပင္ရဲ႕ စရိုက္လကၡဏာနဲ႔ ကြက္တိပဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ၁၉၇၀ခု ဝန္းက်င္မွာ ယူကလစ္ပင္ေတြကို စတင္ျပီး က်ယ္ျပန္႔စြာ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တယ္။ ၁၉၇၈ခု ေနာက္ပိုင္းမွာ ယူကလစ္ပင္စိုက္ခင္း ႏွင့္ ဝန္းက်င္တေလွ်ာက္မွာ ေျမဆီလႊာတိုက္စားျခင္း၊ ေျမာက္ေအာက္ေရႏွင့္အာဟာရမ်ား ခမ္းေျခာက္လာသျဖင့္ အျခားအပင္မ်ား ျပဳန္တီးလာျခင္း တို႔ေၾကာင့္ အျငင္းပြားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျပီး ယူကလစ္ပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို ရပ္တန္႔ခဲ့တယ္။ ၂၀၀၈ခု မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲ၏ လမ္းညႊန္မႈေၾကာင့္ ဆိုျပီး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ထပ္မံ စိုက္ပ်ိဳးလာတယ္။
ယူကလစ္အႏြယ္ မွန္သမွ် မ်ိဳးျပဳျပင္ထားေစကာမူ ဘယ္အမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ေျမေအာက္အထိ ေဖာက္ဝင္ျပီး ေရႏွင့္ အာဟာရကို လ်င္ျမန္စြာ အမ်ားအျပား စုပ္ယူပါတယ္။ ကမၻာ့ရုကၡေဗဒ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ စာအုပ္မ်ားမွာ သဘာဝသစ္ပင္မ်ားႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးသီးႏွံအပင္မ်ား အနီးတြင္ ယူကလစ္ပင္ကို မစိုက္ပ်ိဳးသင့္ေၾကာင္း ေရးသားၾကတယ္။ လက္ေကာက္ဝတ္ အရြယ္ပမာဏရိွတဲ့ ယူကလစ္ပင္ငယ္ တစ္ပင္ကို ခုတ္ၾကည့္ရင္ ေစးကပ္ျခင္း လံုးဝမရိွတဲ့ ေရေတြတစက္စက္ က်လာတာကို အထင္အရွား ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေရရဲ႕ အရသာက အခ်ဥ္ဓာတ္ကဲပါတယ္။ ငွက္ေပ်ာပင္ကို ခုတ္လို႔ ထြက္လာတဲ့ ေရပမာဏထက္ မ်ားျပားတယ္။ ယူကလစ္က ေရကို အငမ္းမရ စုပ္ယူျပီး သိုေလွာင္ထားၾကတာ။
ယူကလစ္ပင္ကို ငါးႏွစ္သားအရြယ္နဲ႔ စကၠဴေပ်ာ့ဖတ္ ထုတ္လို႔ရတယ္။ အေမႊးနံ႔သာဆီ ထုတ္လို႔ရတယ္။ ေဆးဝါးေတြမွာ ထည့္သံုးႏိုင္တယ္။ ဆယ္ႏွစ္သက္တမ္းရိွ ယူကလစ္ပင္စည္ကို အိမ္တိုင္ေတြအေနနဲ႔ သံုးႏိုင္တယ္။ ေကာင္းက်ိဳးရိွတဲ့အတြက္ စိုက္ပ်ိဳးတာကိုေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိုးေရခ်ိန္ မ်ားတဲ့ေဒသ၊ ကမ္းရိုးတန္း၊ ျမစ္ကမ္းပါး အဲ့လိုေနရာေတြမွာ စိုက္မယ္ဆိုရင္ ပတ္ဝန္းက်င္ေဂဟစနစ္ကို မထိခုိက္ေစတဲ့အျပင္ ေရၾကီးေရလွ်ံျခင္း ႏွင့္ လိႈင္းေလဒဏ္ေတြကိုေတာင္ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ပါေသးတယ္။ ျပင္ဦးလြင္ကေတာ့ မိုးမ်ားတဲ့ေဒသ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ယူကလစ္ပင္ကို ဧကေထာင္ႏွင့္ခ်ီျပီး စိုက္ပ်ိဳးျခင္းဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေဂဟစနစ္ကို အမွန္ပင္ ထိခိုက္ေစႏိုင္ေၾကာင္း ဖတ္ထားဖူးသမွ်ကို မွ်ေဝလိုက္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ပို႔စ္အားလြတ္လပ္စြာ ရွယ္ႏိုင္ပါေသာ္လည္း ပံု ႏွင့္ စာမ်ားအား ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းမ်ိဳးကို လံုးဝ မျပဳလုပ္ၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္
ခ်မ္း - #travellerchan
