ဘီလူးေခ်ာင္းကို ပိတ္ျပီးတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ မိုးျဗဲဆည္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး မီးလင္းခဲ့ရတာဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္ကို မီးလင္းေစခဲ့တာက ေပါင္းေလာင္းဆည္ပါ။ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္သာေနတာက ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြအတြက္ အဆင္ေျပျပီး ႏိုင္ငံ့စီးပြားေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ ျဖစ္ရေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာ လူမသိသူမသိ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ ေဒသခံေတြ ရိွေနတာကိုေတာ့ ေမ့ကြယ္မထားေကာင္းပါဘူး။
တစ္ဦးတည္းေသာသမီးအျဖစ္ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ငယ္ဘဝတေလွ်ာက္လံုးမွာ သူတို႔က ဝန္းရံျပီး တီးတိုးစကားေျပာေပးၾကတယ္။ ငိုေနရင္ ေခ်ာ့မယ့္သူ မရိွတဲ့ ကၽြန္မကို သူတို႔ကပဲ ကလူက်ီစယ္ေပးခဲ့ၾကတာ။ ေမာင္ကာတြန္းေလးေတြက ကၽြန္မကို ရယ္ေမာေစတယ္။ မပံုျပင္ေလးေတြက ကၽြန္မကို စိတ္ကူးစိတ္သန္းေကာင္းေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတယ္။ ကိုမဂၤလာေမာင္မယ္က ကၽြန္မကို အကိုတစ္ေယာက္လို ဆံုးမစကားေတြ ေျပာေပးတယ္။ မေရႊေသြးကေတာ့ ကၽြန္မကို အမတစ္ေယာက္လို ႏွစ္သိမ့္ေပးတယ္။
ရန္ကုန္ ။ ။ အဂၤလိပ္ေခတ္တုန္းက ရန္ကုန္ဆိုတာ အာရွမွာ အသန္႔ရွင္းဆံုးေသာျမိဳ႕တဲ့။ ကိုယ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စာအုပ္ထဲက စာသားတစ္ေၾကာင္းပါ။ မိုးေလးတဖြဲဖြဲရြာေနတဲ့ ဇြန္လတစ္ရက္မွာ ကိုလိုနီေခတ္ အေဆာက္အဦးေတြကို ကိုယ္ေလ လွည့္ပတ္ၾကည့္မိတယ္။ ထူထပ္တဲ့ အုတ္နံရံ၊ ျမင့္မားတဲ့ ခပ္စိပ္စိပ္ ျပတင္းေပါက္က်ယ္၊ ခိုင္ခံ့တဲ့ ဟန္ပန္ေတြနဲ႔ ကိုလိုနီေခတ္ အေဆာက္အဦးေတြက ခမ္းနားလို႔ေနတယ္။ ေငးေငးေမာေမာနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ခလုတ္တိုက္မိေတာ့မွ ပလက္ေဖာင္းကို ငံု႔ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ လူႏွစ္ေယာက္ ယွဥ္ေလွ်ာက္ဖို႔ကိုေတာင္ မလြယ္လွတဲ့ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း ပလက္ေဖာင္းေပၚက ရြံရွာဖြယ္ ေသြးနီေရာင္ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္ ကြမ္းတံေတြးေတြ... ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာလဲ ဟိုတစ္ကြက္ သည္တစ္ကြက္။
ေသြးအမ်ိဳးအစားေပၚ မူတည္ျပီး သူတို႔နဲ႔ လိုက္ဖက္မယ့္ ခရီးအမ်ိဳးအစားေလးေတြ အၾကံေပးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ေနသေဘာထားနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ခရီးမ်ိဳးကို ထြက္လိုက္ရတာေလာက္ ျပီးျပည့္စံုသည့္ ခရီးမ်ိဳး ရိွေတာ့မည္မထင္။
ခပ္ေသးေသး ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလြယ္၊ ေလွကားထစ္ေတြအတိုင္း စတက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ကိုယ့္ေရွ႕ကို ဟခ်ေလာင္းဆိုၿပီး ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ေပၚလာတယ္။