“ႏွစ္ခါမေခၚရသည့္ အမရပူရ” ဟု ေခါင္းစီးတပ္ထားရသည့္ အေၾကာင္းရင္းခံ ကၽြန္မတြင္ ရိွသည္။ အမရပူရျမိဳ႕သို႔ အခါအားေလ်ာ္စြာ ေရာက္ဖူးျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အေဝးေရာက္ေဆြမ်ိဳးျဖစ္သူမွ ေရႊျမိဳ႕ေတာ္အႏွံ႔ ဘုရားဖူးခရီး လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးပါရန္ ေတာင္းဆိုလာေသာအခါ စာေမးပြဲတစ္ခုႏွင့္ နီးကပ္ေနပါေသာ္လည္း ႏွစ္ၾကိမ္ေခၚစရာမလို… လိုက္ပို႔ေပးမည္ဟု ကတိကဝတ္ေပးထားခဲ့သည္ ရိွသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ အမရပူရ - မင္းကြန္း - ပင္းယ - မကၡရာ ခရီးစဥ္ကို ကတိုက္ကရိုက္ စီစဥ္ရေလေတာ့သည္။

ပုဂံႏွင့္ အင္းဝကို က်က်နန လွည့္လည္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ ထိုေခတ္ႏွစ္ေခတ္ၾကားမွာ ဟန္က်ပန္က် ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ပင္းယေခတ္ဆိုတာ ရိွမွန္းလည္း သိပါရဲ႕။ သို႔ေပသိ ေန႔ေရႊ႕ညေရႊ႕ႏွင့္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လြန္ခဲ့ကာ သည္ေဆာင္းမွပဲ မႏၱေလးမွအျပန္ ဝင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ တျမန္ေန႔က အမရပူရႏွင့္ မင္းကြန္းသို႔ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ ဦးေက်ာ္ (ဝ၉ ၉၇၆၆၆၇၇၂၄) ၏ ကားေလးႏွင့္ပင္ ေနပူ၊ ေျမပူမွာ ေခၽြးမထြက္ဘဲ  သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ၾကီးကို ပထမအၾကိမ္ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ခဲ့စဥ္က ကၽြန္မအေတြးထဲဝယ္ “မင္းကြန္းပုထိုးေတာ္ၾကီးသာ အျပီးသတ္ တည္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ မည္သို႔မည္ပံု ရိွေနလိမ့္မည္နည္း” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမ်ိဳး ေပၚလာခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေပလင့္ကစား ရွာရွာေဖြေဖြ မလုပ္ခဲ့ဘဲ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ေနခဲ့မိပါသည္။

တျမန္ႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုးနီးပါး ခရီးထြက္ဖို႔ရန္လည္း စိတ္မပါ၊ Blog ကိုလည္းပစ္ထားျပီး အိမ္တြင္းေအာင္းေနရာမွ ယခုေတာ့ ျငီးေငြ႕စျပဳလာပါျပီ။ ထိုစဥ္ တစ္လမွ်သာအသက္ကြာေသာ ညီမတစ္ဝမ္းကြဲ ရန္ကုန္သို႔ အလည္လာသည္ႏွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္သျဖင့္ အေဖာ္စပ္ကာ ေမျမိဳ႕သို႔ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ ခရီးႏွင္ျဖစ္ခဲ့သည္။

ဘီလူးေခ်ာင္းကို ပိတ္ျပီးတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ မိုးျဗဲဆည္ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီး မီးလင္းခဲ့ရတာဆိုရင္ ေနျပည္ေတာ္ကို မီးလင္းေစခဲ့တာက ေပါင္းေလာင္းဆည္ပါ။ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္သာေနတာက ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားေတြအတြက္ အဆင္ေျပျပီး ႏိုင္ငံ့စီးပြားေရးအတြက္ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ ျဖစ္ရေပမယ့္ ေနာက္ကြယ္မွာ လူမသိသူမသိ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ ေဒသခံေတြ ရိွေနတာကိုေတာ့ ေမ့ကြယ္မထားေကာင္းပါဘူး။